ΠΕΡΙ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ !!

Το ασφαλιστικό και οι νέες διατάξεις που προβλέπει έχουν αποτελέσει εδώ και μερικούς μήνες σημείο αναφοράς για το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας .
Η νέες διατάξεις ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους και συνεχίζουν με το παραπάνω τη στυγνή εκμετάλλευση στους χώρους εργασίας από την εργοδοσία.

Ενδεικτικά αναφέρουμε:

· Αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης.
· Στις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις το "πέναλτι" (μείωση σύνταξης ) από 4,5% για κάθε χρόνο νωρίτερα που βγαίνει ένας ασφαλισμένος , θα αυξηθεί στο 8%, καθιστώντας έτσι απαγορευτική κάθε έξοδο πριν από τα συμβατικά όρια.
· Καμία γυναίκα δε θα βγαίνει πριν απ΄ το 55ο έτος στη σύνταξη κι αυτό μόνο στις περιπτώσεις που έχει ανήλικο τέκνο στο 50ο έτος ή είναι τρίτεκνη.
· Συγχώνευση των ταμείων ώστε να καλυφθούν τα χρωστούμενα του κράτους στα ταμεία (δηλαδή στους εργαζόμενους).
· Το όριο για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αυξάνεται στα 100 ένσημα.

Τα προηγούμενα είναι ένα μικρό κομμάτι απ' τις αλλαγές που θα προκύψουν.


Και επειδή το να περιμένουμε μια στις τόσες μια εικοσιτετράωρη απεργία από τη Γ.Σ.Ε.Ε. και τα άλλα ξεπουλημένα γραφειοκρατικά συνδικάτα, δε νομίζουμε να φέρει κάποιο αποτέλεσμα, εκτός απ΄ την προσωπική προβολή και μελλοντική αναρρίχηση των εργατοπατέρων σε κομματικές και υπουργικές θέσεις. Είναι καιρός οι εργαζόμενοι να οργανωθούν σε γειτονιές και χώρους εργασίας, μακριά από αιτήματα που αφορούν αποκλειστικά και μόνο το κλάδο τους. Χωρίς την παρουσία καθοδηγητών και πρωτοπόρων αλλά με συνελεύσεις βάσης, όπου θα αποφασίζουν από κοινού τα θέματα που τους απασχολούν και θα οργανώνουν διαδηλώσεις, πορείες, καταλήψεις σε εργασιακούς χώρους και αδιαμεσολάβητες γενικές απεργίες.
Γενικές απεργίες οι οποίες δεν θα γίνονται για τα μάτια του κόσμου όπως λέγεται, αλλά θα είναι διαρκείας και δεν θα ανέχονται απεργοσπάστες, γιατί είναι αναφαίρετο δικαίωμα των εργαζομένων η προάσπιση του αγώνα τους και όχι το σαμποτάζ των κινητοποιήσεων. Με συνεχή περιφρούρηση της απεργίας στους εργασιακούς χώρους και με τη δημιουργία απεργιακών ταμείων, τα οποία θα συσταθούν από τις κατά τόπους συνελεύσεις και θα προορίζονται για τις όποιες ανάγκες των απεργών.
Με βάση τα προηγούμενα οι εργαζόμενοι θα μπορέσουν να αυτοοργανωθούν και να κάνουν κτήμα τους τον αγώνα ενάντια στο νέο ασφαλιστικό και τις συνθήκες εργασίας.


Γιατί καθημερινά η εργοδοσία πλουτίζει ενώ οι εργάτες δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει!!





ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΘΕΩΡΙΑ



Εμείς, ως αρνητές της νοοτροπίας που θέτει το οικονομικό κέρδος ως αυτοσκοπό της ανθρώπινης δράσης, δε δεχόμαστε το κίνητρο της ανάπτυξης και κατ' επέκταση την αφοσίωση της ζωής στην παραγωγή. Επιπλέον, μέσα από αυτήν την οπτική, δεν θεωρούμε τους εαυτούς μας μόνο εργάτες, αλλά και κοινωνικά άτομα που δραστηριοποιούνται μέσα στις γειτονιές και τους δρόμους που ζουν καθημερινά. Η συνείδηση μας δηλαδή, είναι και κοινωνική.
Επίσης, θεωρούμε πως η ιεραρχική σήμερα ανά επάγγελμα κλαδική οργάνωση, είναι πια τόσο ελεγχόμενη που δύσκολα μπορεί να δημιουργήσει μια ρήξη με τις υπάρχουσες δομές της εξουσίας. Είναι πιθανό η οργάνωση των εργαζόμενων (ανεξαρτήτως κλάδου), σε γειτονιές και συνοικίες με αμμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις, να βοηθήσει τους εργαζόμενους απ' την μια να απεμπλακούν από τη σφιχτή καθοδήγηση των εργατοπατέρων, ενώ από την άλλη θα αναδείξει την κοινωνική διάσταση του εργασιακού ζητήματος, η οποία πέρα από το χρηματοοικονομικό παζάρεμα στο οποίο επικεντρώνονται σήμερα αφεντικά και εργάτες, τοποθετεί ως αιχμή πολιτικά προτάγματα που αφορούν στην αλληλεγγύη και στην κοινωνική συνοχή. (Εδώ ας αναρωτηθούμε κατά πόσον η κομματική ελεγχόμενη κλαδική οργάνωση διέρρηξε την αλληλεγγύη των εργαζομένων ή κατά πόσον οι ταξικές αναλύσεις υποβίβασαν τη σπουδαιότητα της γειτονιάς ως θεμελιώδους κυττάρου της κοινωνίας).
Πέρα όμως από τις όποιες θεωρητικές κατασκευές, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε το γεγονός ότι ενώ σήμερα διαπιστώνεται μια σκλήρυνση των κρατικών επιταγών, οι εργαζόμενοι χαλαρώνουν την αντίσταση τους, άλλοτε με την αδιαφορία και άλλοτε με στάσεις αριστερίστικης νομιμότητας. Η αγκίστρωση αυτή στη νομιμότητα εκδηλώνεται με ένα πασιφισμό, που ουσιαστικά στο μόνο που βοηθά είναι στο να μονοπωλεί το κράτος τη βία και την αυθαιρεσία.
Τέλος, καλό θα είναι να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους και να μην συγχέουμε την απεργία με την αποχή. Απεργία σημαίνει επίθεση και η επίθεση απέναντι στην κυριαρχία είναι "παράνομη" από πάντα. ΝΑ ΤΑ ΛΕΜΕ ΑΥΤΑ!!!






ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ!!!


κατάληψη rosa nera (μαύρο ρόδο )